گزارش متخصص فلز به نقل از مهر؛
ناكامی برنامه ششم در كاهش بیكاری، ارقامی كه روی كاغذ ماند
به گزارش متخصص فلز برنامه ششم توسعه كه كاهش سالانه ۰.۸ درصدی نرخ بیكاری را پیش بینی كرده بود، باز هم در تحقق این هدفگذاری ناكام ماند تا تجربه پیش بینی های غیرواقع برنامه پنجم توسعه در برنامه ششم هم تكرار شود.
به گزارش متخصص فلز به نقل از مهر، برنامه های توسعه ای بعنوان چشم انداز ۵ ساله كشور در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، شاخص نرخ بیكاری را هم بعنوان ابزاری برای سنجش وضعیت نیروی كار در انتها دوره هدف گذاری می كنند.
به این ترتیب نرخ بیكاری در برنامه ششم توسعه كه وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی كشور را برای سال های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ را پیش بینی كرده است، بگونه ای هدف گذاری شده كه سالانه این نرخ ۰.۸ درصد كاهش پیدا كند. شاخصی كه در بند (ز) ماده (۴) این قانون پیش بینی شده است.
در سال ۱۳۹۵ كه برنامه ششم توسعه بعنوان سند چشم انداز ۵ ساله كشور به تصویب رسید، نرخ بیكاری ۱۲.۴ درصد بود و در حالیكه نرخ بیكاری در سال ۹۶ بعنوان نخستین سال اجرای برنامه ششم باید به ۱۱.۶ درصد می رسید، این نرخ در این سال ۱۱.۹ درصد اعلام گردید.
در عین حال به شرط تحقق هدف گذاری این شاخص در سال ۹۷، نرخ بیكاری در سالی كه گذشت باید از ۱۱.۹ درصد در سال ۹۶ به ۱۱.۱ درصد می رسید اما بر مبنای آخرین گزارش مركز آمار ایران از وضعیت نیروی كار، نرخ بیكاری سال ۹۷ به ۱۲ درصد رسید. در حالیكه با احتساب تحقق هدف گذاری كاهش ۰.۸ درصدیِ نرخ بیكاری در سال های ۹۶ و ۹۷، این نرخ باید در انتها سال قبل به ۱۰.۸ درصد می رسید.
اما تجربه ناموفق هدف گذاری شاخص نرخ بیكاری در برنامه پنجم توسعه هم وجود داشت. برنامه پنجم توسعه سند چشم انداز اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای سال های ۹۰ تا ۹۴ بود كه در سال ۸۹ به تصویب رسید. بر مبنای آنچه كه در این برنامه پیش بینی شده بود، نرخ بیكاری در انتها سال برنامه یعنی در سال ۹۴ باید به ۷ درصد می رسید و تك رقمی می شد، اما آمار از نرخ بیكاری ۱۱ درصدی در سال ۱۳۹۴ حكایت دارد. یعنی ۴ درصد بیشتر از نرخ پیش بینی شده برنامه.
ناكامی برنامه ششم توسعه در پیش بینی شاخص نرخ بیكاری نشان می دهد، هدف گذاری های قوانین برنامه های توسعه ای در حوزه كاهش بیكاری منطبق با نگاه واقع گرایانه نیست.
این هدف گذاری ها در حالی است كه عیسی منصوری، معاون توسعه كارآفرینی و اشتغال وزیر كار مخالف پیش بینی كاهش نرخ بیكاری در برنامه ششم بوده و اعتقاد دارد كه شاخص نرخ بیكاری حتی شاخص دقیقی برای ارزیابی وضعیت نیروی كار نیست بلكه این شاخص صرفاً می تواند برای ارزیابی سیاست های اجرا شده باشد تا سیاستگذاران بازار كار «روند» ها را بررسی نمایند.
متغیر مهم در ارزیابی جمعیت شاغل و بیكار، نرخ مشاركت اقتصادی می باشد. شاخصی كه تحت عنوان جمعیت فعال شناخته می شود و مجموع جمعیت بیكار و شاغل كشور را تشكیل می دهد.
در شاخص نرخ مشاركت، تناسب میزان افزایش جمعیت شاغل و بیكار مهم تلقی می شود. به این معنا كه امكان دارد در یك سال به جمعیت بیكار كشور اضافه شود، اما به واسطه افزایش نرخ مشاركت این احتمال وجود دارد كه به رغم افزایش جمعیت بیكار، به جمعیت شاغل كشور هم اضافه شده باشد كه در اینجا تناسب رشد اشتغال و رشد بیكاری می تواند در ارزیابی و سنجش شاخص نیروی كار مورد ارزیابی قرار گیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب